Λίφτινγκ ή boding δοντιών?

Όψη ρητίνης ονομάζεται μια λεπτή επιφάνεια (φλούδα) από ρητίνη, η οποία χτίζεται κατά στρώματα πάνω σε ένα δόντι από τον οδοντίατρο, ώστε να αποδώσει το επιθυμητό χρώμα και σχήμα.
Η αποκατάσταση των δοντιών με όψεις ρητίνης είναι γνωστή και ως λίφτινγκ ή bonding δοντιών.
Πρόκειται για μία ανώδυνη τεχνική, γιατί δεν
απαιτείται αναισθησία και τα δόντια τροχίζονται ελάχιστα ή και καθόλου σε ορισμένες περιπτώσεις.
Το αποτέλεσμα είναι άμεσο, καθώς ολοκληρώνεται σε μία επίσκεψη και συγκεντρώνει πολλά πλεονεκτήματα.

Με τις όψεις ρητίνης είναι δυνατόν :
• να διορθωθούν δυσχρωμίες και κηλίδες των δοντιών
• να αλλάξει η κλίση τους (βεβαίως αναφερόμαστε σε ελαφρώς στραβά δόντια, όπου πετυχαίνουμε το επιθυμητό χαμόγελο χωρίς ο ασθενής να ακολουθήσει ορθοδοντική θεραπεία)
• να αλλάξει το σχήμα, το χρώμα και το μέγεθος των δοντιών
• να διορθωθεί η αραιοδοντία, δηλαδή να κλείσουν τα διαστήματα/κενά ανάμεσα στα δόντια
• να επιδιορθωθούν μικροκατάγματα των δοντιών, ιδίως των κοπτικών γωνιών τους.

Η διαδικασία είναι πολύ απλή. 
Μετά από συζήτηση με τον ασθενή και αξιολόγηση των απαιτήσεων του, προχωράμε στην επιλογή χρώματος. Είναι σωστότερο, αν πρόκειται να πραγματοποιηθεί λεύκανση των δοντιών, αυτή να προηγηθεί της αποκατάστασης με όψεις ρητίνης. Στη συνέχεια παρασκευάζονται ελαφρώς τα δόντια, αν αυτό κριθεί απαραίτητο, τοποθετείται το υλικό, διαμορφώνεται και φωτοπολυμερίζεται. Ακολουθεί ελαφρύ τρόχισμα και λείανση. Σε αυτό το στάδιο, μπορούμε να κάνουμε και μικροαλλαγές και μετατροπές, ανάλογα με τις επιθυμίες του ασθενούς.
Πρόκειται για μία λύση οικονομική, καθώς το κόστος τους είναι αρκετά μικρότερο από αυτό των όψεων πορσελάνης, και αισθητικά άριστη.

Ωστόσο έχει και κάποια μειονεκτήματα. 
Οι όψεις ρητίνης απορροφούν χρωστικές, οπότε χρειάζονται συντήρηση και γυάλισμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κυρίως σε ασθενείς οι οποίοι καπνίζουν και καταναλώνουν συχνά τροφές με έντονες χρωστικές (π.χ. καφές, κόκκινο κρασί). Επίσης χρειάζεται προσοχή στη χρήση στοματικών διαλυμάτων που περιέχουν χλωρεξιδίνη, επειδή οι όψεις μπορεί να χρωματιστούν. Έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής από τις όψεις πορσελάνης και αντενδείκνυνται σε βρουξιστές (σε ασθενείς δηλαδή που σφίγγουν και τρίζουν τα δόντια τους), καθώς υπάρχει ο κίνδυνος κάποιου κατάγματος. Τέλος, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο αποκόλλησης κάποιου τμήματος και θα πρέπει να αποφεύγεται το δάγκωμα πολύ σκληρών αντικειμένων και να περιορίζονται κάποιες έξεις (όπως μάσημα νυχιών, δήξη μολυβιών κλπ.).
Κλείνοντας, είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι οι όψεις ρητίνης αποτελούν μία σχετικά γρήγορη διαδικασία και προσφέρουν ένα αρμονικό, αισθητικό και φυσικό νέο χαμόγελο. Ο ασθενής, όμως, θα πρέπει να εκθέσει στον οδοντίατρο του τις σκέψεις και τις προσδοκίες του, ώστε να αποφασίσουν μαζί το κατάλληλο για την περίπτωση του σχέδιο θεραπείας.
Σοφία Λουκέρη
Χειρουργός Οδοντίατρος